Han Seijger woont in Veghel met zijn vrouw. Hij is sinds een paar dagen met pensioen: de afgelopen jaren werkte hij als technisch rechercheur. Dag en nacht was hij voor de baas inzetbaar, totdat hij zijn klachten niet langer kon negeren en een bezoek bracht aan de huisarts. Daar werd zijn bloed geprikt en kwam hij erachter dat hij diabetes heeft. “Het bleek foute boel.”
“Ik was altijd moe, maar ik gaf de schuld aan mijn onregelmatige werktijden en stressvolle baan”, vertelt Han. “Mijn collega’s merkten op dat ik zoveel dronk: ik liep ieder half uur wel naar de automaat voor een kopje chocomelk, koffie of thee. Pas toen ik tintelende ledematen kreeg en het gevoel in mijn armen en benen kwijtraakte, trok ik aan de bel. Bij de huisarts werd direct bloed geprikt. Diabetes type 2 was de diagnose. Achteraf gezien had ik eigenlijk alle symptomen.”
Zijn wereld stond op zijn kop. “Ineens ben je ziek. Ik kreeg direct pilletjes die ik dagelijks moest slikken.” Helaas sloegen deze pillen niet goed aan en moest Han ook insuline spuiten. Die insuline had een negatief effect op zijn gewicht. “Ik spoot iedere avond langdurige insuline en moest de hele dag door blijven eten. Ik werd steeds ronder en ronder, voelde me futloos en zat totaal niet lekker in mijn vel.”
Zijn diabetesverpleegkundige wees Han op de Stichting Voeding Leeft en hun programma Keer Diabetes 2 Om. De stichting is op dat moment bezig met een pilot om diabetespatiënten door middel van voeding en beweging medicatie- en insulinevrij te krijgen. “Het was toevallig bij mij in de buurt, ik kon er op de fiets naartoe”, vertelt Han. “Ik besloot aan de groep deel te nemen, al had ik geen idee wat ik kon verwachten.”
Onder begeleiding van een multidisciplinair team bestaande uit een diëtist, verpleegkundige, leefstijlcoach en kok, startte Han aan een intensief programma van een half jaar. Met een groep diabetici kwamen ze in in die periode vijf dagen bij elkaar, met tussentijds online ondersteuning. “Er moet echt een knop om: je moet op een andere manier met voeding omgaan. Dat heeft ook effect op je omgeving, bijvoorbeeld op mijn vrouw met wie ik geen taartje meer eet, of mijn vrienden bij wie ik de wijn afsla. Hoe je daarmee om moet gaan is ook iets wat je aan moet leren.”
Tijdens de eerste programmadag genoot Han van het wandelen en de gezonde maaltijden, alles suikervrij en koolhydraatarm. In afstemming met de praktijkondersteuner van Han, stelde het begeleidingsteam voor dat hij deels zijn insuline achterwege kon laten. “Ik vond het wel spannend, ik was doodsbang dat ik een hypo (een te lage bloedsuiker) zou krijgen. Maar ik werd de volgende ochtend wakker en voelde me fantastisch. In overleg met de verpleegkundige van Voeding Leeft besloten we mijn insuline te halveren.”
Twee weken na de de start van het programma bezocht Han opnieuw zijn praktijkondersteuner bij de huisarts. Zowel de insuline als de pillen mag hij vanaf nu achterwege laten. “Ik voel me werkelijk fantastisch”, vertelt Han. “Op de weegschaal zie ik mijn gewicht omlaaggaan en zelfs mijn cholesterol zakt in elkaar. Misschien mag zelfs dat cholesterol pilletje er straks af, dat zou helemaal feest zijn.”
De insuline die hij teveel had thuis, besloot Han terug te brengen naar de apotheek. “Maar die insuline wilden ze niet terugnemen. ‘U blijft altijd insuline nodig hebben, meneer Seijger’, vertelde de apothekersassistent me daar. Nou, mooi niet dus!”
“Ik heb nog nooit zoveel gegeten als ik nu doe en toch is mijn diabetes onder controle, val ik af en gaat mijn cholesterol omlaag”, lacht Han. Met de andere deelnemers van de Voeding Leeft bijeenkomst heeft Han nog steeds contact. “We zitten met elkaar in een WhatsApp groep en delen daarin lekkere en gezonde recepten.”
“Eén van mijn favoriete dingen, ijs, laat ik staan. Ik eet hooguit eens in de maand een theelepeltje. Dat is voldoende om mijn trek te stillen en ik heb vervolgens nergens last van. Je hoeft niet die hele reep chocolade te eten: een klein blokje geeft ook voldoening. Het is allemaal een mindset.”
Ook wat betreft lichaamsbeweging is er bij Han een knop omgegaan, vertelt hij. “Ik geloof niet in sporten, maar wel in meer bewegen. Als ik voor de tv zit en wil zappen, dan ga ik daarbij staan. Als ik op mijn werk tien velletjes moet printen, dan print ik ze stuk voor stuk en loop ik tien keer naar de printer. ’s Ochtends voor het ontbijt pak ik de fiets en ga ik een klein blokje om. En het huis verlaat ik niet via de voordeur, maar achterom, zodat ik om het huis heen moet om bij mijn auto te komen. Het zijn kleine dingen, maar het telt allemaal.”
Om de drie maanden gaat Han terug naar de huisarts voor controle. Dan wordt zijn bloedsuiker en cholesterol gemeten. “Ik vind het heerlijk om daarmee bevestigd te krijgen dat ik goed bezig ben. Het werkt stimulerend. Ik voel me geen patiënt meer.”
In het Integraal Zorgakkoord is afgesproken dat elke regio een Mentale gezondheidsnetwerk krijgt. In de Werkwijze ontwikkeling Mentale gezondheidsnetwerken staan de functies van deze netwerken beschreven.
Corné van Asten (directeur regionale huisartsenorganisatie Huisarts en Zorg) vertelt wat essentieel of zelfs onmisbaar is voor het organiseren van goede eerstelijnszorg.
Minder dubbel werk, minder verspilling en meer werkplezier voor de medewerkers; dat zijn de uitkomsten van de praktijkscan van huisartsenpraktijk De Koppel.
Ontvang updates en nieuws over de eerstelijnszorg.